Polityka jednego dziecka

polityka_jednego_dziecka

Czym jest polityka jednego dziecka?

Polityka jednego dziecka w Chinach nie cieszy się dobrą sławą w zachodnim świecie. Wprowadzona w 1979 roku, jako krótko okresowy środek, miał w pierwotnym założeniu pomóc chińskiej klasie robotniczej stać się kulturą małych rodzin. Przepisy były surowo wprowadzane w życie w mniejszości społecznej, głownie wśród mieszkańców miast i wśród rządowych urzędników. W szczególnych przepadkach – jeżeli pierwsze dziecko było płci żeńskiej lub niepełnosprawne, lub rodzina mieszkała w słabo zaludnionym obszarze – polityka ta mogła zostać złagodzona pozwalając na drugie lub nawet trzecie dziecko po tym jak upłynęła określona liczba lat.

Polityka zakończyła się wysokim spadkiem narodzin dzieci płci żeńskiej. Aborcja ze względu na płeć jest zakazana w Chinach, ale często ciąże z płodami płci żeńskiej bywały zgłaszane jako „stracone”. Niektórzy eksperci podejrzewają, ze urodzenia nie były rejestrowane. Badania śledcze pokazują, że około 22% dziewczynek w małych wioskach nie zostało zarejestrowanych. Jednak liczba żeńskich „podrzutków”, nowo narodzonych dzieci opuszczanych w publicznych miejscach skąd byłyby szybko znalezione i zabierane do sierocińca, zaczęła rosnąć w zawrotnym tempie. Podrzutki to często fizycznie lub umysłowo upośledzeni chłopcy lub zdrowe dziewczynki, ale przytłaczająca większość porzuconych dzieci jest niechciana.

Poza społecznemu brakowi balansu płciowego, efektem którego jest zwiększenie się porywania kobiet, seks handel czy nawet wielomęstwo (jedna kobieta jest zamężna z więcej niż jednym mężczyzną, zazwyczaj braćmi), tych tysiące osieroconych dziewcząt miałoby wkrótce mięć wyjątkowe miejsce w nowoczesnym społeczeństwie. Wiele z nich zostało umieszczonych w specjalnych domach opieki. Większość jednak idzie do adopcji na światowym rynku. Biorąc pod uwagę procedury adopcyjne w Chinach w porównaniu z innymi krajami, są zarówno bardzo proste i jasno zorganizowane i zostały zauważone przez świat.

Rosnąca popularność adopcji z Chin

Mimo że wiele zachodnich krajów jest zaintrygowanych pomysłem adopcji chińskich dzieci, najbardziej jednak zainteresowani są mieszkańcy USA. W odróżnieniu do wielu zachodnich krajów, takich jak Anglia, od potencjalnych amerykańskich rodziców wymaga się postępowania według procedur adopcyjnych kraju, gdzie urodziło się dziecko bez dodatkowej biurokracji ze strony ich rządu. W 2006 China Daily poinformował, że czworo z pięciu adoptowanych z Chin dzieci zostało umieszczonych w rodzinach w USA.

W konsekwencji silny system poparcia zakorzenił się w USA. Setki stron www zajmuje się tylko rodzicami, którzy zaadoptowali dzieci z Chin lub planują to zrobić w przyszłości. Lokalne sekcje międzynarodowej organizacji Rodziny z Dziećmi z Chin (Families with Children from China – FCC) utworzyły docelowe obszary w USA. Według New York Times adopcje z Chin stały się tak popularne, że grupy Amerykanów lecą razem do takich miast jak Guangzhou lub Changsha zamieszkując przez kilka dni luksusowe hotele finalizują procesy adopcyjne. Wielu twierdzi, że posiadają „czerwoną nić przeznaczenia”, która według chińskiego powiedzenia określa przypisanych sobie kochanków. Zachodni przybrani rodzice zaadaptowali to pojęcie do swoje sytuacji, wierząc, że przeznaczenie również doprowadziło ich do nowych córek.

1 comment to Polityka jednego dziecka

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.