Dynastia Song

Symbol dynastii Song

Symbol dynastii Song

Założyciel dynastii Song, generał Zhao Kuangyin, został ogłoszony imperatorem przez swoich żołnierzy w 960 roku. Kaifeng stało się stolicą imperium Song, które było w stanie zjednoczyć całe Chiny w ciągu następnych 20 lat. Pierwszy imperator otrzymał imię Taizu, jednak w sprawach zagranicznych dynastia Song nie była w stanie kontynuować sukcesu dynastii Tang.

Ekspansja została zatrzymana na północy przez imperium Kitanów. W tym samym czasie na północnym zachodzie Tybet odniósł sukces w bronieniu się przeciwko żołnierzom Song. Wietnam bardzo wcześnie wydostał się spod kontroli Chin. Korea i Mongolia także nie mogły zostać podbite przez imperium Song. Imperium Dali w prowincji Yunan mogło pomyślnie bronić się, aż wieki później zostało przejęte przez Mongołów.

Pierwszy imperator zmarł w 976 roku. Jego następca początkowo kontynuował jego politykę podboju i skonsolidował imperium po jego ponownym zjednoczeniu. Kitanowie na północy umocnili się dzięki stosunkowo pokojowej polityce Song. W ten sposób w końcu stając się coraz większym problemem dla trzeciego imperatora dynastii Song, Zhengzhong.

Dokonali serii grabieży w chińskich prowincjach Hebi i Shanxii i nie mogli być kontrolowani przez nakładanie opłat uznaniowych. Mongołowie również stali się niebezpiecznym zagrożeniem od połowy XI wieku. Zjednoczyli się, aby stworzyć imperium (zachodnia dynastia Xia), w skład którego wchodziła południowa Mongolia, jak również inne prowincje: Shanxi, Shenxi i Gansu.

Ostateczny upadek dynastii Song rozpoczął się bardzo wcześnie, głównie z powodu kosztownych negocjacji pokojowych, które doprowadziły do kryzysu ekonomicznego. Kampania przeciwko Kitanom, zaplanowana z wyprzedzeniem, musiała zostać najpierw odroczona z powodu buntów a w końcu wygrana tylko z pomocą Dżurdżenów.

Następcy dynastii Song uciekli z kraju w kierunku południowym. Miasto Nanjing przemianowali na stolicę Południowej Dynastii Song (1127-1279). Jednak po krótkim czasie Hangzhou (prowincja Zhijiang) stała się stolicą. W międzyczasie Dżurdżeni utworzyli dynastię Jin na północy państwa – stolicą tej dynastii było miasto Beijing (Pekin).

Czas południowej dynastii Song

Na południu dynastia Song mogła utrzymać swoje imperium przez następne 150 lat. Nowy imperator Song musiał zmierzyć się konsolidacją imperium i odpieraniu wszelkich ataków przeprowadzanych przez Dżurdżenów, którzy dotarli aż do rzeki Jangcy. Yue Fei, chiński generał, grał istotną rolę w odpieraniu różnych ataków i nawet odniósł sukces w podejmowaniu kampanii, które doprowadził głęboko w głąb kraju.

Jednak wszystkie wysiłki w odzyskiwaniu północy zostały w końcu porzucone. Kanclerz Qin Gui zdołał przekonać imperatora do zajęcia się polityką, która optowała za konsolidacją i polityką ustępstw. W 1276 panowanie południowej dynastii Song zostało wreszcie zakończone przez Mongołów, którzy zajęli Hangzhou.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.