Historia Tianjin

Oficjalna strona miasta

Nadeszły czasy świetności Tianjin. A jak to było kiedyś? Ano, jak to zwykle bywa- różnie.

Pierwsze wzmianki o tym miejscu pochodzą z okresu gigantycznych prac ziemnych przy budowie Wielkiego Kanału za czasów dynastii Sui (581-618). Powstała wówczas wioska znajdowała się na skrzyżowaniu dwóch odnóg tego kanału; Południowego i Północnego. Jak się łatwo domyślić wioska była miejscem, gdzie czasowo składowano sprzęt i materiały budowlane przeznaczone do budowy kanału. Była to kolebka dzisiejszego Tuianjin; znajdująca się w okolicach Sancha Hekou.

Już w okresie środkowej dynastii Tang (618-907) ówczesna wioska zmieniała się w port przez
który następował przepływ różnych towarów; w szczególności żywności i jedwabiu z południowych do północnych Chin.

Za czasów dynastii Jin (1115-1234) i Yuan (1206-1368) powstał Zhigu Ziai, czyli Otwarty Portu lub inaczej miasto Haijin. Przełożyło się to na wzrost jego znaczenia. Od tej pory był miejscem strategicznym i był znaczącym ośrodkiem handlu ziarnem oraz centrum transportu śródlądowego i morskiego.

W 1404 roku, w drugim roku panowania cesarza Yongle (dynastia Ming), Tianjin otrzymało formalne prawa miejskie. Od tego momentu zaczyna się oficjalną historia miasta. Zatem niedawno, bo w roku 2004, Tianjin obchodziło swoje 600 urodziny. Można rzec, że na standardy chińskie to młodziutkie miasto.

Nazwa miasta to w języku chińskim Jin – oznacza „port dla cesarza”. Obecna nazwa pojawiała się po raz pierwszy w 1403 roku, w pierwszym roku panowania cesarza Yongle. Już w drugim roku jego rządów oprócz otrzymania wspomnianych wcześniej praw miejskich Tianjin stało się miastem garnizonowym z murem obronnym i fortem Tianjin Wei.

W latach 1405 i 1406 miała miejsce budowa kolejnych fortów. Wzniesiono je na lewym i prawym skrzydle Tianjin Wei. W 1652 roku trzy twierdze zostały połączone w jeden organizm obronny , który znany jako miasto Tianjin.

Za panowania dynastii Qing (1644-1911), w roku 1725 miasto stało się osobną prefekturą. Od tego momentu jego prawa miejskie były sukcesywnie rozszerzane. M.in. sześć lat później stało się siedzibą powiatu.

Po podpisaniu w 1858 roku przez reprezentanta Chin upokarzającego tzw. Traktatu z Tianjin, który kończył wojny opiumowe (miał stanowić gwarancję otwarcia portu na handel
Zagraniczny) miasto podzielono na strefy wpływów okupantów, a więc Wielkiej Brytanii,
Francji, Niemiec, USA, Austro-Węgier, Włoch, Belgii, Rosji i Japonii. Dwa lata później traktat został ratyfikowany przez cesarza.

W 1895 roku założono w Tianjin pierwszy nowoczesny uniwersytet w Chinach; zwany Peiyang University (Tianjin University). W 1919 roku został ustanowiony Uniwersytet Nankai, najbardziej znany prywatny uniwersytet w Chinach.

W czerwcu 1900 roku władzę w Tianjin przejęli na krótko tzw. Bokserzy, walczący o wyzwolenie Chin spod wpływu kolonizatorów. Jednak siły zbrojne państw europejskich zmusiły ich do ustąpienia.

W lipcu tego samego roku powstał rząd tymczasowy złożony z przedstawicieli każdego z państw okupującego Chiny. Ciekawostką jest fakt, iż w tym czasie w Tianjin pracował przyszły prezydent Stanów Zjednoczonych – Herbert Hoover.

W dniu 30 lipca 1937 roku Tianjin zajęły wojska cesarskie Japonii (miasto nie zostało całkowicie zajęte). Uszanowane zostały koncesje innych mocarstw okupacyjnych. Podczas
okupacji japońskiej aż do 1945 roku w Tianjin rządził północno-chiński komitet wykonawczy marionetkowego państwa Mandżukuo z siedzibą w Pekinie.

Po zakończeniu II wojny światowej, aż do 1947 roku, miasto było okupowane przez Stany Zjednoczone. 15 stycznia 1949 roku po 29 godzinnej walce miasto opanowały siły zbrojne komunistów. Po powstaniu ChRL w 1949 roku Tianjin nabyło status miasta wydzielonego na prawach prowincji wraz z Pekinem, Szanghajem i Guangdong.

Lata 70. ubiegłego wieku stały się momentem przełomowym dla Tianjin. Z jednej strony ogromne trzęsienie ziemi pochłonęło ponad 23 tys. ofiar i doszczętnie zniszczyło miasto, a z drugiej strony nastąpił okres otwarcia się na zagranicznych inwestorów, co w efekcie przyniosło miastu wiele korzyści. Obecnie znajduje się tu centrum gospodarcze północnych Chin.

Autor: Wiesław Pilch

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.