Świątynia Lamy

Świątynia Lamy, typowy tybetański klasztor, została po raz pierwszy wybudowana 1694 roku przez drugiego imperatora z dynastii Qing. Zbudował ją jako rezydencje dla swojego czwartego syna, księcia Gong, który mieszkał tam do czasu aż został koronowany nowym imperatorem dynastii Qing w 1723 roku i przeprowadził się do Pałacu Imperatora.

Teren świątyni został powiększony za czasów trzeciego okresu panowania księcia Gong i świątynia otrzymała nazwę Yonghegong – Pałac Harmonii i Pokoju. W tym samym czasie tajne służby imperatora, budzący strach mnisi wyszkolenie w sztukach walki wkroczyli do świątyni.

Książe Gong zmarł bardzo wcześnie w 1735 roku i został pochowany w Yonghegong. Po śmierci imperatora świątynia została przemieniona w klasztor lamów i liczna grupa Tybetańsko Buddyjskich Mnichów i Mandżurskich studentów zamieszkała w świątyni.

Po utworzeniu ChRL w 1949 rząd zdecydował zakończyć długotrwałe zaniedbywanie świątyni i przeznaczyć spore sumy pieniędzy w jej odrestaurowanie. W 1961 została ujęta w liście głównych narodowych reliktów wartych objęcia programem ochrony. Tak jak wiele innych świątyń Świątynia Lamy zastała zamknięta podczas rewolucji kulturalnej i ponownie otwarta dla mnichów i turystów w 1980 roku.

Świątynia Lamy jest największą buddyjską świątynia w Pekinie i jest uważana za świątynię, która sprawia, że każde życzenie spełnia się. Na mapie napisanej po chińsku i angielsku odwiedzający mogą podziwiać bezkres świątyni i zadecydować co chcą najpierw zwędzić. Główne budynki Yonghegong zostały wybudowane dookoła centralnej osi. Znajduje się tam jedenaście sal a każda z nich z wieloma kulturowymi reliktami, obrazami Tangka i buddyjskimi posągami którym chwilowo nie można robić zdjęć.

Pierwsze wewnętrzne podwórze otoczone jest przez wieżę dzwonniczą i wieżę bębnów. Za nim po każdej stronie wejścia do sali znajdują się monumenty z wyrytą opowieścią o lamaizmie od imperatora Qianlong. Yonghegong jest generalnie rzucającym się w oczy miejscem z racji swoje wspaniałej konstrukcji zawierającej kolorową kombinacje charakterystyczne dla kultury Mandżurskiej, Tybetańskiej, Hanów i Mongolskiej.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.