Dynastia Qin

Początek i przejęcie władzy przez Qin

Qin była jedną z Siedmiu Królestw (Han, Wei, Chao, Qi, Yan, Qin, i Chu), które przeprowadziły walkę o biegłe panowanie nad imperium około roku 300 p.n.e. Król dynastii Zhou był ciągle imperialnym duchowym przywódcą, ale nie mógł zrobić nic przeciwko niepodległym księstwom.
Qin pojawiła się na zachodzie dzisiejszej prowincji Shaanxi. Ich państwo zostało utworzone tam w IX wieku p.n.e. Pierwotnie do Qin należała szlachta i za hodowcy imperialnych koni. Panowanie Qin bazowało na dobrze zorganizowanym systemie władzy, który został znacznie zreformowany w IV wieku p.n.e przez legalistę Shang Yang. Przewaga Qin leżała w położeniu granic. Zostali oni od samego początku zmuszeni do bronienia się przed barbarzyńcami a następnie, po podbiciu ich, byli w stanie rozszerzać swoje terytorium w kierunku zachodnim.
Łańcuch górski i Żółta Rzeka stanowiły strategiczną przewagę na wschodzie, a obrona stała się łatwiejsza. Wojsko Qin zdołało się przedrzeć przez te przeszkody w 316 roku p.n.e. i podbili państwo Shu poprzez umiejętne sojusze i dobrze zorganizowaną, doświadczoną w wojnach o utrzymanie granic, armię. Stopniowo Qin podbijało nieprzyjazne państwa. W 249 roku ostatni król Zhou został zdetronizowany. Podbijanie małych państw postępowało a w 221 roku p.n.e. Chiny zostały zjednoczone. Chińskie feudalne imperium, wraz z wrogo nastawionymi do siebie małymi państwami, zostało rozwiązane na korzyść jednego centralnego państwa z imperatorem na czele.

Ekspansja terytorialna imperium

Imperialną stolicą było Xianyang, niedaleko Xian, gdzie znajdowały się również imperialne cmentarze. Imperium rozciągało się przez współczesną prowincję Shaanxi, na zachodzie, do Shandong, na wschodzie, i części Liaoning na północy.

Panowanie Qin

Król Zheng przybrał tytuł Huan Di i nazwał się Qin Shi Huang Di jako nawiązanie do Żółtego Imperatora, i jako znak, że zamierzał zerwać z tradycjami dynastii Zhou. Jego doradcami byli Lu Bu Wei i Li Si (od 237 p.n.e.). obydwaj byli legalistami wyznającymi realistyczny styl zarządzania (utworzony przez Han Fei i Shang Yang), który został oparty na prawie.
Pod rządami Qin zostało wprowadzonych wiele reform i standaryzacji. Waga i miara zostały ujednolicone, system prawny zreformowany, wprowadzony sztywny system podatków. Również chińska pisownia uległa standaryzacji w postaci wielkiej reformy. Żadna inna dynastia nie została osądzona tak surowo przez tradycyjną, będącą pod wpływami konfucjanizmu, historiografię: imperator Qin podobno grzebał swoją opozycję żywcem, nakazał masowe palenia konfucjańskich tekstów i pism, zmuszał farmerów do służby przy budowie jego pałaców i Wielkiego Muru, wprowadził twardy, legislacyjny reżim.
Konfucjańska krytyka z pewnością pojawiła się z powodu ostatniego punktu. Qin Shi Huang Di odrzucił konfucjańskie zasady moralne i reguły rządzenia, a zamiast tego podporządkowywał się swoim doradcom, którzy wyznawali realistyczny i legalistyczny system władzy. To, czy wielkie palenie się książek miało naprawdę miejsce w 213 p.n.e., jest ciągle przedmiotem sporu.

Projekty konstrukcyjne Qin

Imperator Qin Shi Huang Di uwielbiał wznosić budowle. Przyczynił się do wybudowania ogromnej ilości pałaców i kanałów, w tym dokładne kopie pałaców należących do książąt feudalnych, których pokonał. Pośród najsłynniejszych wykonanych przez człowieka budowli są Wielki Mur i słynni Terakotowi Wojownicy w Xian.

Chiński Mur już wtedy istniał, przynajmniej w kawałkach jako cześć obiektów służących ochronie wcześniejszych, a w tamtych czasie odrębnych, imperiów – te kawałki zostały połączone pod rządami Imperatora Qin Shi Huang Di. Wielka liczba przymusowych robotników i niewolników została zmobilizowana do ukończenia robót. Mur graniczny, którego celem była obrona imperium przed Hunami (xiong nu), składał się z gliny z drewnianymi strażnicami. Za czasów późniejszych dynastii Mur został powiększony do imponującej struktury jaką jest dzisiaj.

Terakotowi Wojownicy są częścią ogromnej mogiły pierwszego imperatora; zostali odkryci dopiero w 1974 roku przez chińskich rolników, którzy wiercąc szukali wody. Wojownicy zlokalizowani byli w mauzoleum imperatora, położonego około 1 kilometr dalej. Dlatego uważa się, że miejsce to jest dużo większym obszarem jeszcze niecałkowicie odkrytym.

Upadek dynastii

Qin Shi Huang Di umarł w 210 roku p.n.e. podczas jednej z wielu wycieczek inspekcyjnych. Jego najstarszy syn Fu nie odziedziczył tronu z powodu pałacowej intrygi, której padł ofiarą. Zamiast niego, młodszy syn wszedł na tron przybierając imię Er Shi Huang Di (“drugi imperator”). Miał tylko dwadzieścia jeden lat, był w niewoli swojego doradcy Li Si. Skupił się na dokończeniu projektów swojego ojca, co doprowadziło do wybuchu powstania zorganizowanego przez przymusowych robotników. W 207 został zamordowany przez eunucha Chao Gao. Władzę przejął bratanek Er Shi Huang Di – Ziying – który natychmiast nakazał zabić Chao Gao. Widząc podziały państwa, ogłosił się jedynym królem. Jednak wybuchło powstanie pod wodzą Liu Banga. Ziying został pokonany w 207 r. p.n.e. w bitwie niedaleko rzeki Wei. Poddał się krótko po niej, po czym został stracony na rozkaz Xiang Yu.
Liu Bang, który później utworzył dynastię Han i przybrał imię Han Gao Zu, wkroczył do stolicy jako prowodyr buntu rolników i pokonał Xiang Yu.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.