Pinyin

Komputery w Chinach używają tej samej klawiatury co ich zachodnie odpowiedniki. Słowa muszą zostać przetranskrybowane na alfabet łaciński. Obecnie w Chinach większość używa zromanizowanej wersji dialektu mandaryńskiego zwanego Pinyin. W całych Chinach dzieci uczą się dialektu mandaryńskiego i jego romanizowanej wersji. Kiedy tylko nauczą się pisać używając Pinyin, są gotowe do pracy z chińskimi programami do edycji tekstów. Piszący wystukuje na klawiaturze odpowiednik znaku, który chce napisać, bez znaków wskazujących na ton. Na pasku zostają wyświetlone znaki odpowiadającej transkrypcji. Jednym z nich będzie znak, który jest poszukiwany przez piszącego. Kliknięcie myszą powoduje umieszczenie znaku w tekście. Bardziej zaawansowane programy umieszczą odpowiedni znak bazując na kontekście. Większość programów używa uproszczonych znaków ale prosta komenda wyświetli tradycyjne, bardziej skomplikowane, chińskie znaki.

W porównaniu z zachodnimi programami do edycji tekstu system Pinyin i wybór znaku są czasochłonnymi i niewygodnymi narzędziem, ale jest to i tak wielki postęp. Umiejętność pisania dzieci dorastających z programami do obróbki tekstów jest coraz bardziej zależne od komputerów. Sprawa wygląda gorzej z chińską młodzieżą, od której wymagana jest znajomości znaków a nie konstruowanie ich od zera. Ponieważ edycja tekstu w Chinach zostało rozpowszechniona dopiero niedawno, jej długookresowe efekty na zdolność ludzi do pisania jest niepewna. Neurolodzy wiedzą od lat, że pisanie i czytanie są czynnościami, z którymi mózg radzi sobie w kompletnie inny sposób. Już niedługo całe pokolenia będą w stanie komunikować się i czytać używając chińskich znaków, ale nie będą potrafić pisać znaków z pamięci.

Wysyłanie emaili jest podobnym procesem. Zromanizowane słowa są wystukiwane na klawiaturze. Znaki pojawiają się na ekranie i są elektronicznie przesyłane aby zostać odczytanym na komputerze odbiorcy. Email i fax odegrały ważną rolę w sposobie, jakim Chińczycy komunikują się miedzy sobą.

Czas, który chińskie dzieci spędzały pisząc znaki za pomocą pędzla lub wiecznego pióra jest teraz wykorzystywany do nauki Pinyin i pisania na komputerze. Po tym, jak ich przodkowie przez wieki przepisywali ręcznie poezje, opowiadania, petycje do władców czy nawet przyziemne listy, młodzi Chińczycy tracą zdolności pisania znaków. Umiejętności ta była długo uważana za wyrażenie kreatywności jednostki, odzwierciedlającą pochodzenie pisarza, wykształcenie i osobowość. Kaligrafia stopniowo traci swoją nadrzędną pozycje w chińskiej kulturze.

Leave a Reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.