Pinyin powstał na bazie innych mniej efektywnych systemów. Oficjalnie zatwierdzony przez rząd chiński w 1958 roku, jednak dopiero w 1979 roku wprowadzony do szerszego użycia po otwarciu Chin na świat. Celem było upowszechnienie wymowy standardowego języka chińskiego – dialektu mandaryńskiego. Pomysł okazał się sukcesem i obecnie Pinyin akceptowany jest przez większość międzynarodowych instytucji. Na wniosek ONZ w 1982 roku Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna zaadoptowała Pinyin jako jedyny sposób romanizacji współczesnego języka chińskiego. Oznacza to, że Pinyin używany jest to zapisywania chińskich nazw i nazwisk. W podręcznikach do nauki chińskiego również stosuje się oficjalną transkrypcję. Słowniki języka chińskiego także wykorzystują ten system. Jednak należy pamiętać, że Pinyin służy tylko do nauki i opieranie swojej wiedzy językowej wyłącznie na Pinyin doprowadzi do zatrzymania rozwoju ponieważ nie występuje on w publikacjach fachowych, gazetach codziennych itp.
Pinyin nauczany jest w chińskich szkołach. Wiedza ta niezmiernie ułatwia opanowanie wymowy chińskiego. Uczniowie nie muszą spędzać wielu godzin zapamiętując wymowę poszczególnych znaków. Znając pinyin są w stanie zapisać wymowę znaku jak i odczytać ją oraz wprowadzać chińskie znaki do komputera.
拼音pin1yin1